Document Type : Research

Author

Master of Law, Criminal Law and Criminology, Islamic Azad University, Karaj Branch, Iran

Abstract

The significance of confession in criminal actions and even in civil ones is such that legal scholars call it as the queen of reasons. Its importance is such that being always cited as the prominent reason in lawsuits. The accuracy and validity of the research has been investigated and there is evidence to confirm it, and may not be relevant to determine the accused guilt through the knowledge and inference of the court and thus, has no value and cannot even have a practice. Confession in this way is a perfect violation of citizenship rights in judicial proceedings. One of the evident examples of criminal justice is the observance of citizenship rights in the courts and the most profound element for respecting citizenship rights, security and freedom in court hearings, more particularly the defendants’ confession. Ensuring the rights of citizens and administering justice in all steps of the trial, including crime detection, prosecution, investigation, trial, punishment or security measures, is one of the basic duties of criminal justice. This article explains the position of “confession” in the trials and its validity with emphasis on the citizenship principles.

Keywords

Main Subjects

  1. رشد، محمد بن احمد. (1409). بدایة المجتهد و نهایة المقتصد، دار الفکر، ج 2، بیروت – لبنان.
  2. اصغری، سید محمد. (1386). عدالت و عقلانیت در فقه و حقوق، تهران، انتشارات اطلاعات.
  3. انصاری، ولی‌الله. (1380). حقوق تحقیقات جنایی، تهران، انتشارات سمت.
  4. پور استاد، مجید. (1389). «پیدایش و چالش قاعده منع تحصیل دلیل»، مطالعات حقوق خصوصی (حقوق)، دوره چهارم، شماره 4.
  5. پیران، پرویز. (1376). «شهر شهروند مدار»، نشریه اطلاعات سیاسی-اقتصادی، دوره 11, شماره 117-118.
  6. تاموشات، کریستیان. (1391). حقوق بشر، مترجم شریفی طراز کوهی، حسینی، چاپ دوم، تهران، انتشارات میزان.
  7. دیانی، عبدالرسول. (1382). «اقرار مبتنی بر غلط»، ماه‌نامۀ دادرسی، سال هفتم شماره 38.
  8. رستمی چلکاسری، عبدالله. (1390). «بررسی فقهی و حقوقی انکار بعد از اقرار در امور مدنی»، نشریه مطالعات حقوقی معاصر، دوره دوم، شماره 2، صفحات 63- 78.
  9. ساک، کریانگ؛ شیایزری، کیتی. (1393). حقوق بین‌الملل کیفری، مترجم؛ یوسفیان، بهنام؛ اسماعیلی، محمد، چاپ اول، تهران، انتشارات سمت.
  10. شایگان، فریده؛ ممتاز، جمشید. (1382). طرح تقویت ظرفیت‌های آموزش و پژوهش حقوق بشر: تقویت همکاری‌های بین‌المللی درزمینه حقوق بشر، چاپ اول، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم.
  11. شبس، ویلیام. (1384). مقدمه‌ای بر دیوان کیفری بین‌المللی، مترجمان، الهوئی‌نظری، حمید؛ میر عباسی، سید باقر، چاپ اول، تهران، انتشارات جنگل.
  12. طباطبایی، محمدحسین. (1374). تفسیر المیزان، مترجم، موسوی، محمدباقر، ج 9، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی.
  13. طوسی، ابوجعفر، محمد بن حسن. (1387). المبسوط فی فقه الإمامیة، ج،3، المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، تهران – ایران.
  14. عبادی، شیرین. (1386). تاریخچه و اسناد حقوق بشر در ایران، چاپ اول، تهران، انتشارات روشنگران.
  15. گروه پژوهشی حقوق دانشگاه علوم اسلامی رضوی. (1383). قواعد فقه جزایی، چاپ اول، انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
  16. مراغی، سید میر عبد الفتاح بن علی حسینی. (1417). العناوین الفقهیة، ج 2، چاپ اول، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم – ایران.